مدح و ولادت امام حسین علیه‌السلام
عشقی ست در میان دل ما که کیمیاست این عشق، این جنون همۀ آبروی ماست روزی ماست نوکــری خوب خانه ای آقای ما کریم و جوانمرد و بـاوفــاست ما در بهشت هم همه دنبــال هــیــأتـیم جنت بدون روضۀ ارباب بی صفاست سر می دهیم و منت مــردم نمی کشیم هستیم ســائلان حسین؛ تا خـدا خداست شــکــر خــدا حسین شده زنــدگــی ما شکر خدا که در دل ما عشق کربلاست جای گلایه نیست که تکـفیر می شویم «داریم با حسین حسین پیر می شویم » من رعیت و غــلام، تو سلطان کـربلا من مور نـاتوان و تو سلیــمان کــربلا دستی که بین عرش نوشته تو را امیـر من را نوشته است پــریشــان کــربـلا دست مرا رهــا نکن و بی کــسم نکن دریــاب حــال زار مـرا جان کــربــلا مــوی مرا سفیــد نموده است حـسرتِ پابــوسی تو نـیــمــۀ شعـبــان کــربــلا دارد میــان قلب خــدا جــای دیـگــری هر کس که گشته است مسلمان کـربلا شکر خدا که مثل بزرگان و عــرشیان هر ماه من شده است محرم حسین جان وصفت به ذهن کوچک من جا نمی شود جــز تو کسی برای من آقــا نمی شـود هرکس بهشت، بی تو بخواهد جهنمی ست اصلاً بهشت بی تو که معنـا نمی شود من میخورم قسم که کسی عاشقت حسین مثل ربــاب و زینب و سقــا نمی شود آن قدر این دلم به تو وابسته هست که امروز من بــدون تو فــردا نـمی شود کاری به خوب یا بـدی من نــداشتــی آقا کــریــم تر ز تو پیــدا نــمی شــود آقا به آبــروی علــی اصغــرت قـسـم من را ببخش نــوکر خــوبی نبوده ام داده همیشه لطف تو من را خجــالـتی آقــای کــربــلا چه قــدر با مـحــبــتی ماندم چـرا نگــاه تو افتـاد سوی من؟! من هیچ هیــچ هیچــم و تو بی نهایـتی ایـل و تبــار تو همــه آقــا و پـادشــاه ایل و تبــار من همه مجنــون و هیئتی شکــر خــدا بــرای گــدایی خـانه ات داریــم با تــمام رفــیــقــان رقــابــتـی ما را همه به نــام شــریفت شنــاخـتند داده خدا به ما چه بهـایی چه قــیمــتی ما اوج عشــق را درِ این خانه یــافتیم در هیئت حسیــن، خـدا را شنــاختــیـم دنیای بی تو پر ز غم و رنج آور است دنیای با تو مثل بهشت است محشر است رحمت به آن که داد همین نکته یاد ما هرکس نشد گدای توازسگ نجس تر است ما از همــه لــذایــذ دنیــا گــذشتــه ایم گریه به زیر پرچم تو چیز دیگر است گــویند نــوکــران و کــنیزان خانه ات عرض ادب برای تو با اشک بهتر است یک روز میرسد که به لطف دعای تو بانی مرگ ما تن پر زخم و بی سر است هر شب برای حـنجـر تو زار میـزنـم یــاد بــریــدن ســر تــو زار مـیـزنــم |